Auf der Loderalm Von Ludwig Weg, Ienbach Wila i no jung war, bin i viel auf di Berg umanond g'stieg'n. Dös Kraseln Hai mir a Gaudi abgeb'n, voraus, bal i wo a Alm g'witzt hu', wo a fauberne Schwoa- gerin g'haust hat. Amal war i im Boarisch'n. Dort hast no scheane Almerinnen derfragen kinnen und es soll a jetz no platzweis ,oa' geb'n. 2 lehr in an Dörfl beim Wirt zua und frag', wias mit dö Bergpartien ausschaut. „O mei," moant der Wirt, „da hat's bei ins koa Not nit. Sigst schu' selm: Berg grad
, bal's weiter herunt a schea is?" „Recht hast," moant der Wirt, „ganz mei' Meinigung." 2 bin also beim Wirt über Nacht gelegen; aber mit'n Schlaf'n war's nis. 's Bett, in dem i gflaggt bi, hat der Wirt bei an Tandler z' Münch'n taft und is voller Wanz'n g'wes'n. Bua, da is da zuagang'n! Im Bett is koa Bleib'n nit g'wes'n. I bi also aufgstanden und mach a Liacht. Und da siach. t, datz 's a an dö Wand wimmelt voll Wanzen. Da bin i aba und hun ma in da Kuchl an Nudlrojalker g'holt. 2 hun ma nach« ganz
nett die Zeit vertrieb'n mit'n Wanzenvertilg'n. Hübsch zeitli bin i dann g'roast auf d' Loderalm. Mir hat's damisch pressiert, daß i zu a saubernen Sendrin auffikimm. . Glog'n hat er nit g'habt, der Wirt, 's Veverl, wia 's g'hoatz'n hat, is wirkli a saubernes Trutscherl g'we- sen, mit Rehaugen und an Göscherl zum o'beitz'n. Was mir aber gar mt patzt hat, war a Finanzer, der in der Hütt'n g'hockt is und mit'n Veverl g'speanzelt hat. I Hab dann a meine Sprüch obag'haut, und mir is vürkemma, datz
. Der Wirt hat mi ausg'fragt, wias g'wes'n is, wia mir dö Ausficht g'fall'n hat und 's Dirndl. „2a," sag i, „d' Sendrin is a recht a Nette; aber Aussicht hun i koa g'habt, 's is lsovl a greaner Nebl umag'wes'n." „Vun an greanen Nebl hun i a no ma ms g'heart", Moant der Wirt. „Morg'n wear i a bissei auf'n Gamskogel schaug'n", sag i. 2 bin aber am andern Tag nit auf'n Gamskogel, sondern wieder auf d' Loderalm. Hoffentli derrat i's heint besser, hun i ma denkt. 2 geah in d' Hütt'n eini und — Kreizteiffi