1 weites Blatt der Meraner Zettung Nr. 20 vom 16. Februar 1883. Ü' Eriöjovg aus 'm Fegfeuer.' Trsmt mir da heut in der Nacht, so hat - zs., Sllnnti der GrillnhäuSler Mich! beim Mirth verzählt, i sei in Fegseu 'r g'wes 'n. 'i Sitz hat's g'habt. sag' i Enk. g'rad, als - m'r ,n Kamerun a Dampfbad nehmet. zd wia m'r so der Schwitz in helllichte 'li aberg 'ronnen iS — i woaß nit, wia's kommea iS — i hab' an mei Weib denk'n g. I bin so dag'skss'n in a vermauerte - und stockfinster war'S
. ' --d' i bei mir selm denkt: Ja, mei Weib. Äoidl, ob's wohl alle heilige Zeit'n a 'uvser für mi aufischickt zum himmlischen Racher sein m'r wieder die Grausbirn . mg'a. und i hab' dran denkt, wia oft i M'n hab' und g'schlag'n. IÄ hat mi da unten in der Fegfeu'rhitz dirgramt, daß m'r die salzigen Zachern Schwitz abertröpfelt sein. S'wch nix bet' sie für di. koan oanzig'n 'Aiser nit. Hat a recht. Was hast sie a l.Llrt dö arme Haut, so lana d' no an :user than hast. ' ' ' T-i Pfarrer, der Sapperloter, kunnt' scho
und g'schnern Stadli. stadli, hab' inog'schrier'n— aber nix g'yört hab'n'S, und alleweil schneller iS 'S gangen, : . , . ^ ^ Da siech i 'S HimmelSthor vor meiner. ^ Stadli, stadli, schnei i no amal — mir rennen ja 'S Thor em — Hört'S mi nit? - Nix hör'n'S. In nächst'» Augenblick thuat's an Zkracher, und i glab', mei Schädel iS in Trümmer. Iatz habn's nn wirkli gegn^S Thor g'rennt, dö Lackeln; no wart'S, i werd' Enk einhoatz'n, bald i 'n heilig'n Peterl stech'. Tös denk' i m'r no, da hör' i mei Alte schrer'n
: >^ ^ Ja Michl, was tbuast denn, iS d'r denn gar a Ravl abg'loff'n? — B,st närrisch! .— I thua d' Auq'n auf, da lieg' j vor mein Bett as'n hart'n Fußbod'n utid'Hrampl', als wenn i no durch d' Luft kntsch»ret. Aber dös Hätt'S sehen soll'n, Leutlen, wia > in mei Bett g'fuud'n hab'. D'Moidl hat no lang g'schimpft: Lump, b'soffner ... ?agdieb! Aber i war fein stad und hab' m'r de^kt: - Der Tram war iatz a guate Lehr', dersst's nit verderd'n m't d.r Mmdl — in Fegfeu'r hat'S amal a z'große H-tz'l — Rudolf Heinrich