Iis pastiiOFs staun uossa cò scu petrifichos, ma cur cha vegn notiers eìr Tanna, as retiran els cun rispet, perche que nun ais pii la Stria de Dyàtscha — que ais ima duonna re gela. Ed iin vegl pastur, chi’s regordaiva d’avair auncha vis Tanna scu regina, oza ils mauns ed exclama cun stupur: «òmin, vardède ilo la Réjna de lis Crodères!» Tuots la guardan e’s schmüravaglian, perche els vezzan sül cho da Tanna la curuna blova, il pii grand tesori e’1 pii grand misteri da las Marmaròlles! Tanna

vo sul vadret e disch als pastuors: «Schi, eau sun Tanna, la regina dals Crodères! Eau sun darcho dvanteda regina e pori darcho la curuna blova, perche mieti destiti as ho accumplieuf — Ma vus, iiigi uossa, perche da las otezzas da las Marmaròlles imnatscha grand prievel. Tanna tuorna inavous tar sieu pòvel, tuots ils schnuizis da las muntagnas, chi eiran fermos, sun uossa libers scu pii bod; tuots ils scumands cha Tanna ho do per as proteger, sun revochos, e suot quellas lavinas e ruinas stedas

tgnidas ina vous sepaolla la regina da las muntagnas sa datar e si ’ amari» Ed apaina dit que, as lo udir sü ad ot ün desastrus sfra ta m. Ils pastuors e lur bés-cha fiigian iin tres l’oter giò per la vai d’Oten cun iina terribla temma. Il fracasch dvainta saimper pü ferm, siils vadrets as fuorman una quantited sfessas nouvas e siillas sommiteds cumainzan la naiv e’1 glatsch as metter in movimaint e’s biittan giò per las spuondas, trand cun se tuot fin sul spelm niid. Vzand que, vegnan ils Crodères

notiers da tuottas varts our da lur portas secretas, a fer lur omagis a lur regina. Alura vegnan missas las belas da Marcòra e Sal- wanèl in vaschels d’or e purtos sul palazi dal Cornòn de Fropa. E la regina ils seguitescha cun sieus curtischauns e culs priims dal reginam, intaunt cha las lavinas e las boudas sfrantumili auncha d’iin bel contin, uschè cha las Marmaròlles

Uschè passettan set ans. Un di ch’ella spassegiaiva a Tur dal god, incuntret ella un orcan. Quel passet buffand zieva vi, sii vers ils spelms e dumandet als Crodères, chi chi sa ja quella bella matta culla cmarna blova ? Ed aviand udieu, cha que saja la regina da las Martnaròlles, as schmiiravgliet el, perche be podi aunz l’avaiva el visa insembel culs umauns, ella chi da radschun avess luottiina stuvieu truner sili pii ot piz, in soli taria majested. Ils Crodères al requintettan da lur

melcuntan- tezza e cu cha lur regina ils hegia abandunos, perche ella, aviand iin eour umaun, as sainta pii furtiineda tar els. «Que mtidaro bainbod,» managet l’orcan, ed uossa buffaiva el ogni di aint ils contuorns, inua ch’el avaiva vis Tanna. E cur ch’el passaiva buffand e faiva trembler lur chamannas e biittaiva intuom qualche bös-ch, eiran ils umauns grits e’I blastmai- van zieva, ma el nun as faiva iinguotta landrour e gniva saimper darcho, fin ch’el vzet Tanna la seguonda vouta. El la demusset

granda veneraziun, dschand ch’el vuless la mari- der e cuntinuet alura : «Nöbla regina da las Marmarölles ! Cu bella est tü, e cu miraculusamaing t’ornescha quella curuna blova; tii domine- schast sur las muntagnas ed eau sur l’ajer e’is vents; nus duos stuvains ans collier, alura sarons nus incomparabels in nossa pussaunza e majested; ve sii tar me in mieu reginam da la g-]üsch e dal blov infinit, ve e sajast ma muglier, e tuot il muond cun tuots sieus miraculs s’iimiliescha davaunt te!» Ma Tanna

stuvet be rir da que e nu vulaiva and savair nouvas. «Na, mieu eher orcan,» dschet ella, «que am disple- scha, ma eau stun pii gugent cò in quists gods ed in quistas bellas alps verdas, cu girer pel ajer intuorn, ed eau at gia- viisch da nu passer per da quistas varts. tü pudessast aunclia ans desdriir nossas chamannas. Guarda püchöntsch da gur- bir iina regina da las stailas, cun quella poust tii fer tieus viedis tres l’ajer.»

la regina dals Crodères. «Dad esser la regina dals Crodères,» repetit il vegl, «na, na, que nu vela pü iinguotta per ella; ella dess as liberer dal diadem blov ed ir tals umauns e viver culs umauns — fin cha sa sori saro accumplida . Ed alura — alura returnaro ella darcho aint il reginam da las muntagnas e saro la pii degna regina, chi ho me purto curuna blova!»