Lib. VI. (Jap. I. il. 276. 277. De iiispivatìone verbali. 303 hac rati one quadamtenus omnes propria seienlia proprioque Consilio egisse se demonslrant. Similia Angustino dicit etiam Hieronymus,
ita ad Pammachium (epist. 57. n, 6. 10. ; Denz. I. c. n. 124. j). M39.) scribens: «Ali! sylìafaas aucupentur et literas, tu quaere sen lenti as » : et paulo post: «Qbirectatores mei., intelligant, non verba in Scripturìs eonsideranda sed sensum.» Punctum tcrtiuin. Argumentum ex clissertis Scripturae
verbis. 277. Primo liic considerandus est secundus Uber M'acha- haeorum } in quo duplex reperitur locus, qui pro re nostra facere potest. Primus locus est in prooemio. quod lectori iam ex superbis dictis (n. 111.—116.) notissimum est. Dicimus ergo : Prooemium illud etiam in eo sensu, quo nos intelligendum esse censemus, haud spemendum argumentum contra inspira- tionem verbalem suppeditat. Ex eo enim
ita argumentari licet. In hypothesi, quod Deus negotium res divinitus inspiratas aptis verbis
aperte tribuit sibi ipsi. Ut vis argumenti magis ap- pareat, proponenda sunt verba auctoris et perpendenda. Dicit igitur (XV. 38. 39.) ; «Ego in his facio finem sermonis. Et si quidem bene et ut historiae competit, hoc et ipse velini; sin autem minus digne. concedendum est mihi. » In graeco
ita legimus : El sich xaÀwg xat eòìHxzwq zfj ouu-dqsi, zouzo xat uovo? rjìje/.ow si d'è eòtsààjg xaì fietpmg, touto è<ptxzov 7jv fxot. Haec si cum prooemio iuxla interpretal.ionem supra (l. c.) datam con- ferantur
,
ita verti et explicari debent: Si bene scripsi et ut compendiosae et bene ordinatae historiae congruit, hoc fuit, quod assequi studili; sin autem res minus bene et nonnisi mediocriter cessit, tantum viribus meis et non amplius assequi potui. (Cfr. Franzel. I. c. thes. III. n. III. sub c.) Auctorem
