Lib. I. Cap. III, ii, 30, 31. Smiptura Deuni habet auctorem. 23 dicere voluisset, sane eas partes pro scopo assequendo accu- ratius designare vel saltern normam aliquam indicare debuisset, qua Timotheus partes inspiratas a non inspiratis discernerei,. At nihil tale fecit Apostolus. Adhuc clarius colligitur idem ex textu graeco, qui, ut communiter est receptus, habet xal inter &£fmmuaT(K et óxpéhuos. Ita ■ßeoTcmuaw; non est adiectivum pro subiecto, sed praedicatum et in rigore vertündum esset
Scripturae textus, omnis toiius Scripturae sen tentia etc. ' Et re quid em vera, graecum vocabulum miq, arti culo non adiecto, ut docent grammatici, sensum habet distributivum non collecti vnm. Ergo hic locus in rigore sic verti posset: «Quae- cunque Scriptura, sen quidquid nomine Scripturae venire potest, divinitus inspirai,um est.» Hic opponere quis posset: Scripturae vocabulo aliud intelligere non possumus, quam aut totam libro- rum sacrorum collectionem aut singulos libros sacros. Quod si ita est