hv CTì crs Margit von Elzenbaum Protokoll Die Uroma Marie hot Friedn ghob bu Lebzaitn. In gonzn Fotoalbum isch koan Gsicht wia ihrigs, nit vun oltn Onkl Leopold seil, nit vu der Touta ihrn Vouter und iberhaup vu koan oanzign Kartheintner und koan Überhöfer. Sie hot zun Opa, bol er in Kriag gongen isch, gsog: „Schaug mi nou amol un. Bol zruggkimmsch, bisch an onderer.“ Und sie hot olle Zachern verheb. I schaug sie mer nit genua un, sie hot Friedn ghob bis unter ihrn waitn Kittl aini. Es miaßet
Komeroudn ghob, und olle sain Soldoutn gweisn. Der Tata schamp sich, wail der Opa Soldout gweisn isch. Ear hot sich friahr nou viel meahr gschamp. Der Opa tuat mitsingen, bol in Radio Komeroudnliadlen sain: Liebes Mädel, darfst nicht weinen. Auf unsern Bergen ist die Frei heit... Bun Opa in der Schual houbn sie Heldn und Heldngschichtn glearnt, auswendig zu merkn und auswendig aufzusougn. Ear hot mer olls derzeihlt. Der Opa hot laicht auswendig glearnt. Mein Vater hat den Geschichtsunterricht
! Fiattersch bun erstn Schnea schun die Omslen und die Roatkrepflen. Opa, isch seil vu der Woffnessess wouhr?“ „Kriag isch gweisn. Moansch, i hon aussuachn gekennt?“ „Der Tata hot gsog, ear war nit in Kriag gweisn, und ear hätt nit gfolg.“ i „Um diesemm Zaitn bin i nou nit sovl gweisn, nit zu folgen. I hon a Gweihr gekriag un an Ausbildung. Zagg!“ Nocher isch seil vu der Woffnessess wouhr.“ „Bol a Gweihr hebsch und a junger Mensch bisch, bisch a Jager. Oft häsch am liabstn zwoa Laif afn Gweihr. Oan
in Lehrers und Bür germeisters Sachen gemischt. Unfolgsam. Und unausstehlich gescheit daherredend. Die Lehrer sind dann davon abgekommen, die hellen Köpfe zu verwöhnen. Streik! Damit man glaubt, was wahr und recht ist. Zemm hot nou die Oma gleb. Und isch schun kronk gweisn. Und hot nit viel Guat’s meahr mit ihrn Biabl ghob. Meine Mutter hat sie auch nicht gekannt. Sie ist nur 52 geworden. Schon in Kriegszeiten leidend gewesen. Bol der Opa vun Kriag zruggkemmen isch. Hot die Uroma Marie long gwortet ghob
, daß der Opa epes sog. Long. Der Opa hot nicht gredt. Af der Fotzorgl hot er gspielt; a Wia in Wold und a Wia in der Stub. Friahr, vourn Kriag, hot er afn Chour gsungen. Und wenn sie bun Mittougessn nit olm nou in Engl-des-Herrn gebetet hätten, hätt niamets meahr gwißt, wos fir a Stimm ear hot. Die Uroma Marie hot nachtwais geköpft, wos der Opa, wenn er schun nit redt, gearn hearn meiget. Sie isch draufkemmen, bol sie amol in der Stub in a Zaitung geblattlt hot. „Froah bin i schun,“ hot sie gsog