bum bum an da Himmels- tür, a Zoach'n, daß Wieda amol a arme Seel' draußt'v is und gern iu Himmel ein! möcht'. Langsam steht da Petrus auf, legt d' Pfeif'» und 's Bladdtl weg und will aufmach' geh'». Da macht 's Wieda bum bum; aber a bißl stirka, als fruheuder. „No, no,' brummt da Petrus; hat's der aber gnädig' und machls Gnckerl auf. Draußt steht a alta Herr im Frack, auf den a drei oder vier schöni Orden glanz'n. „Was willst denn?' fragt'» der Petrus gmüatli. Da Herr aba, mit dö schön Orden
aus'n Frack, schaut ganz bös d'rein und ruaft in Petrus volla Ungeduld und in an Ton, wie m'r eppa an Amts diener anschnauzt, zu: „Eini in Himmel möcht' i. Steh' fcho' bal' a halbe Stund' da und 's Warten bin i, daß Du's nur glei' ivoaßt, nöd g'wohut.' „So, so,' macht da Petrus d'rauf und lacht a so g'fpasfi in ehaui eini. „Wer bist denn gar, daß Du's uöt derwarten kannst, ban?' Der im Ordensfrack aba blast si' auf, wia a Schuastavogel und sagt gar patzig: „I bin da Hof rat Brösselmeier, verstanden
? Möcht' sehr bitl'n, daß D' bißl a Rücksicht »ahmst auf mei Stellung.' „Hofrat hin und Hofrat her,' gibt eahm da Petrus znr Antwort. „Da herobnat in Himmel fan alle gleich; da gibt 'S koan Rangiinterschied nöd. Dös mirk D'r fein. Ehbevor i Di aber einilass', muaßt m'r Deine Gschrist'u geb'n, daß i stach, ob st a wirkli der bist, als was Die anfspül'» tuast. I muaß hiatzt'n a gar a strenge Coutrolli ausüabii, seitdem st a so allerlei Volk eing'fchlich'n hat.' Da Hofrat hat schnell in Fraksack