aus, ich dachte, wenn de nur fchun gansbeeuig Widder nans^warschi. Der Sebb faßt seine Sennerin um de Dallje, gibt 'r än herzhaften .Schmatz, daß de ganse Sennhidde wackelt, un schreib mit änuer Bärenschtimmc: „Af der Olm da gibt's koa Sind/' Jetzt läßt'r's Weibsen los, ki mmt an mein' Di sch, schmedderd mit seiner Eisenfaust uffn Disch, daß alle Gläser umburzeln un brilld : „Bauer, sauf, sonst schloag ich Dir valle Knochen im Leib entzwoa.' Ru, jetzt wärds niedlich, ich schterze