. Das mhd. ruken, rüken : mit Macht und Eile gehn oder kommen (Wackernagel, wb.}. I'llip-essei», g r ii I p e z it. v., rülpsen; Schm, III, 81. iL Sachs, Anmerk, S. 117: rnl % } rülps, ruetm, auch Bezeich nung eines rohe/n Menschen ; vgl. Frisch, II, 136. rilifiiiiel, in.. Vorfall; lärmender Auftritt; Kriegs tumult, Tiroler-Lied im Franzosen -Hummel anno iT96. Schm. III. 89. Nordd ist rum mei Haufen, Menge; Zt. IV, 479. 1*11111 jieln. v., Getöse machen; dumpf krachen, donnern. Mhd. rumpeln