Er hat wohl à Uàrdnnng à schiena gemacht, Hat auf insà Böstas trat Tag und Nacht tracht; Er Zaigte kain Kummer, Er furcht Si kaiu Laus; Er hielt bey'n Tyrolern recht kernfest aus. Er munterte immer dö Lenthlan frisch auf, Und hemmte den Fràcklà wohl ràdlà den Lauf. Wenn das nit war g'wesen, wàrs Làndl hallt weck, Und aftn hiets g'haißen: Tyrolur! jetzt schmeck! Jetzt schauts nu, TyrolàI was das krat is schien! Er wollt in dem Sturm selbst vor oni gien! Er schämte kain Doixl sein aigne Persuhn
, Er wollte dö Fràcklà selbst raffen davnn. Bua! das hat à Handl, àn Làrm abg'setzt! ./Vs hat ainr den Andern im Land! auf'ghezt; hat ainr den Andern zum Sturm geführt; Und so wurd'n d'Francklar recht saggàrisch g'schmiert. Jetzt sàn in-i halt g'rettet, jetzt hats halt à End, Weil sich dö Französlar so gran la gebrennt; Wann nit dà Ministà so g'arbat Hütt' zun, Mi er hätt'n kain Fried'n, mier hätt'n kain Rua. Da ku mà jetzt seh'n, wie allas doll graint'), Wann's Landl an Mo hat, ders redlà, gnàt maini! .->.s geht