Hauses ein Rascheln und Krachen und bald darauf klopfte W leise, leise an meinem Fenster. „Diandl, mach's Fensterl aus, Diandl, sei fein. Ohne guat Nacht von dtar Schlaf t nit." Es war mehr ein Flüstern als Singen da draußen vor dein kleinen Fensterl. „Dtandl, geh plag mi ntt, Dtandl, kumm, kumm, I will schun recht hoamli sein Und recht fruinm, frumm. " Da war kein Zweifel mehr. Man hatte mir Rosels Kammer angewiesen und der Geiregger Hans, der davon nichts wußte, Wollte beim Röserl fensterln
. Rasch schlich ich zum Fenster; es machte mir großen Spaß, dem Liebesgirren des sechs Schuh langen Burschen zu lauschen. Er hatte aber bald seinen Irrtum bemerkt. „Himmel Kreuz Teufl," fluchte er, „dös G'spöttl morgenI Na, leicht hal'ksanS was gespürt." Aber au- einem Fenster recht- klang es jetzt in tiefstem Baß: „Was machst, verflu achter Chrtftnhund Da drenten bei der Kammer? Das Mserl hat an Bart setzt kriagt, O «ei, ist dös a Jammerl"