Publius Vergilius Maro : 70 - 19 a.C. ; 1982 - celebrazioni del bimillenario della morte.- (Studi italo-tedeschi ; 2 )
Vergilius est intelligendus; cfr. M. Schanz, Die Idee der ersten Ecloge Vergils, «Rh. Mus» LV 1900, pp. 86-90; G.Jach- mann, Die dichterische Technik in Vergils Bukolika, «Neue Jahrb. Alt.» XLIX 1922, pp. 101-120. 3) M. Geymonat, Lettura della seconda bucolica, in Lecturae Vergilianae, I, Napoli 1981, p. 109. 4) Arm. Salvatore, Lettura della quinta hucolica, in Lecturae Vergilianae, I, Napoli 1981, p. 216. 5) E. Paratore, Struttura, ideologia e poesia nelVegloga VI di Virgilio, in Hommages àJ. Bayet
, Bruxelles 1964, p. 514; E. de Saint-Denis, Le chant de Siléne à la lumiere d’une découverte récente, in «Rev. philol.» XXXVII 1963, pp. 27-40. 6) A. Setaioli, Filoni interpretativi nell’esegesi tardo-antica delle Georgiche, in «Atti Conv, Virg. Bim. Georg» Napoli 1977, pp. 521 ss. 7) D. L. Drew, The Allegory of the Aeneid, Oxford 1937; V. Buchheit, Vergil iiber die Sendung Roms, Heidelberg 1963; B. Otis, Virgil. A Study in Civilised Poetry, Ox- ford 1963; V. Pöschl, Die Dichtkunst Virgils, Berlin-New
York 1977, pp. 21 ss. 8) A. La Penna, Lettura della terza bucolica, in Lecturae Vergilianae, I, Napoli 1981, p. 152 n. 49. Alla base delPindovinello c’è Vinversum di ciò che è vero (Quint. VIII 6,44: allegoria, quam inversionem interpretantur, aut aliud verbis aliudsensu ostendit aut etiam interim contrarium; prius fit genus plerumque continuatis translationibus; 54: in eo vero genere, quo contraria ostenduntur ironia est: illusionem vocant). Questo tipo di allegoria-ironia si viene a confondere