über mi in Dei aristokratisches Blattl einigeschrieb'n hast, recht vom Herz'n, und wenn Du epper am weiß'n Sunntig zur Osterbeicht geahst, brauchst net amal z' miar kemmen, um miar die Unbill, dö Du miar an- gethan, abz'bitt'n, denn i siech ja ein ganz gut, dass es für Di als geistlichen Hearrn a doppelt schwäre Sach ist, an Mensch'n, dear sich nix hat z' Schuld'» kemmen lass'n, in den Aug'n der Leut auf andere Weis' als durch unchristliche Schimpfwort herabzusetz'n. Wenn Du a viel vermagst, a pure
als es heut ist. So lang dös net g'schicht, ist's ganz gleich, wer die Raiffeisencasse gründet und in der Hand hat, denn es giebt aus der ganz'n weit'nWelt nix no so guat's, aus dem a schlechter Mensch net schlechte Waff'n schmieden kann. Für welche Schand- that'n muass z. B. net s' Christenthum hearhalt'n? Drum mach Diar koane Sorg'n, mei liaber Guggug, über die volksfreundliche Gründung Enkeres geistlich'n Hearrn. Huat ab vor a so an Mann und stoanfest auf damit vor an jeden, dear net thuat
, zu was ihn Rock, Amt und Würd'n verpflicht'n. (Außerfearn.) Liaber Wastl! Vor a paar Tag bin i aus'm Weg nach Nassereith mit an Mensch'n z'sammkemmen, dear miar derzählt hat, dass die „Brixener Chronik", dö a Schaf in ihrem Wapp'n füahrt — sie wird schon wiss'n warum — über Di ganz schiach g'schimpft und behauptet hat, dass Du als an armes, verwaistes Hüaterbüabl Hennen, Säu, Schaf und Küah g'hüatet, es später do zum Officier und Schriftsteller mit an guat'n Namen bracht hast, iatzt gar a paar Kinderlen hobst
, dö Du gearn hast, ganz auf eigene Faust a Zeitung für's Volk außergibst und allerhand andere so schändliche Sach'n, und es halt 's beste war, wenn man Dei Blattl g'schwind auf's Häusl außitraget. Na, und weil die Hearrn, dö die „Brixener Chronik" schreib'», geistliche Hearrn sein und über an ganz an gewöhnlich'» Sünder g'wiss net schimpft that'n, weil der Christus zu die selbig'n Leut, dö a verworfenes sündiges Mensch hab'n stoanig'n wöll'n, g'sagt hat: Wer sich frei von Schuld fühlt, der werfe den erst'n
Stein auf sie — hau i miar denkt, Du muasst schon ganz a b'sunderer Verbrecher, am End gar der Antichrist selber sein, und da han i an Zorn über Di kriagt, dass i Di grad hält derwürg'n können. Und wia i nachher nach Nassereith kemmen bin und Dei Blattl g'seh'n Han, war's a b'schlossene Sach, dass es auf's Häusl außi muass, wia's die „Brixener Chronik" geschafft hat. Die G'schicht ist aber net so oanfach