nouvas. A gnit la sted, ed eir la sted get a fin. Cur dia cuman- zet a buffer il vent d’utuon intuorn ils munts da Buffàure ed Ardonèy, udiva Albolina las s-chellas da la muaglia d’alp, chi gniva chatscheda vers la vai. Alura entret darcho il grand, solen silenzi. Ma üna not as sdasdet Albolina d'iina vusch, chi cla- maiva in agtid. On hom s’a vai va la saira aunz incripplo in quels spelms be in fatscha, nu pudaiva pii ne sii, ne giò, ed eira in grand prievel da vita. Albolina cumanzet a tschan
- tscher cun el, ed al quintet, dia eir ella penda vi d’iina paraid da spelili sainza pudair as schmuanter. Quel hom la dschet, cfi’el saja ün Arimann, iin sudo, e ch’el stuvaiva ir siils munts da Contrin, ch’el as hegia melamaing incripplo, nu possa pü ne inavaunt, ne inavous, e scha sieus cumpagns nun al vegnan in agiid, schi sfoglia el cruder. Sch’el avess iin pò gliisch, pudess el bain as giider, ma in quista s-chürdüm saja que impussibel. Udieu quists pleds s’impisset Albolina, ch’ella possa bain